Dag 22 Arcachon

Vanmorgen liep de wekker om 08.00 uur af. We zijn meteen opgestaan. Gisteren moesten we namelijk bij de camping receptie aangeven hoe laat we zouden uitchecken. Dit vanwege de eindcontrole van het huisje. Omdat we maar 1 nachtje bleven hoefden we de borg van 300 euro niet te betalen. Wel werd ons creditcardnummer opgeschreven.

Ik ging meteen douchen en aankleden en Jan ging alvast de tassen inpakken. Toen ik klaar was ben ik een ontbijtje gaan maken. 2 gekookte eitjes, een half stokbrood en een pak rode grapefruitsap. Inmiddels was Jan ook al aangekleed en had hij de fietstassen aan de fietsen vastgemaakt. Tegen 10 voor negen waren we klaar. We wachten op de persoon die om 09.00 uur zou komen voor de eindcontrole. Tegen 09.15 uur is Jan naar de receptie gefietst om iemand te halen voor de eindcontrole. Jan kwam terug met de mededeling: ze komen eraan.

Een paar minuutjes later kwam er een mevrouw in een elektrisch golfwagentje aanrijden en stopte bij ons huisje. Ze begroette ons vriendelijk en ging het huisje in. Ze controleerde het huisje en zag dat alles oke was. Ze nam de sleutel in ontvangst en sloot het huisje af. We moesten nog wel even langs de receptie om het papiertje van de borg in ontvangst te nemen. Tegen 09.45 uur fietsten we weg bij de camping.

We fietsten terug naar het fietspad bij het strand. Bij de eettentjes was men al bezig met het neerzetten van de terrasjes. We vroegen bij 2 eettentjes of we al koffie konden bestellen, helaas kon dat nog niet. We besloten om maar verder te fietsen. Ons eerste doel was Cap Ferret. In Cap Ferret willen we de boot nemen naar Arcachon.

De route naar Cap Ferret was goed te doen. Het fietspad was beter. Af en toe een beetje brokkelig met hobbels in het asfalt. Nu was het geen vlak fietspad meer. We fietsten door een heuvelachtig gebied in het bos. Op het fietspad fietsten we heuveltje op en heuveltje af. Vandaag kon ik het goed hebben. Ik had mijn linkerversnelling op het grootste blad geschakeld en verder schakelde ik alleen maar met de versnellingen aan mijn rechterhand. We stopten 3 keer om water te drinken en een mueslireep te eten. Tegen 11.35 kwamen we in Cap Ferret aan. Je komt zo vanuit het bos de bewoonde wereld binnen fietsen. Ik zag een straat met huizen waaronder een paarsig appartementengebouw. Geen fietsroutebordjes meer. Het was even omschakelen. En nu, hoe moesten we verder? Nergens een bordje te bekennen hoe we bij de veerboot kunnen komen.

Omdat we van de route afwijken houdt boekje nr. 2 voorlopig voor ons op. We fietsten het straatje door naar het kruispunt. Het plaatselijke touristentrammetje reed voorbij. Ik zwaaide naar de kinderen, die vrolijk terug zwaaiden. Jan besloot zijn telefoon tevoorschijn te halen om op google maps te kijken waar we waren. We moesten in ieder geval naar de boot. Een meneer in een korte broek en een rose t-shirt fietste langzaam voorbij. Hij keek naar ons en ik keek terug. Hij fietste langzaam door, keerde om en kwam naar ons toe. Hij sprak ons aan in het frans. Ik vroeg of hij ook engels sprak. Ja, hij sprak ook engels. We vertelden hem dat we naar de veerboot wilden. Ooh, zei hij dat is niet ver. je gaat hier rechtdoor en bij de rotonde linksaf en alsmaar rechtdoor fietsen dan ben je er. We bedankten hem. De meneer fietste weg en kwam weer terug. Hij zei: follow me. I will bring you to the boat. We take the other way. Zo fietsten we achter een vreemde meneer aan die ons naar de veerboot bracht. Bij de veeroversteekplaats aangekomen wees de meneer ons waar we kaartjes konden kopen. We bedankten hem vriendelijk en de meneer fietste weg.

We liepen naar de kaartverkoopcabine en kochten de instapkaarten. 27 euro voor 2 personen en 2 fietsen. De boot was om 11.30 uur vertrokken en de volgende ging om 14.30 uur. Het  was niet anders. 

Op de informatieborden in Cap Ferret stond dat er gratis Wifi werd aangeboden door de gemeente. Daar hebben we gebruik van gemaakt. We namen plaats op een terrasje en bestelden koffie. Nadat we onze koffie opgedronken hadden haalde ik mijn tablet tevoorschijn om het verhaal van dag 21 te schrijven.

Ik nam plaats op een bankje in de schaduw van een boom. Ik heb mijn verhaal geschreven en daarna hebben we op internet een hotelletje gezocht in Arcachon. We hebben geboekt bij hotel Altica.

Tegen 14.15 uur zijn we naar de pier gelopen met onze fietsen.  We gingen door de kaartcontrole. De meneer van de kaartcontrole zag de Nederlandse vlag op onze tas en hij zei: Holland? ja, zeiden we. Heel vrolijk zij hei: tot ziens. Dankjewel zij ik tegen hem. Hij moest er om lachen. 

We liepen over een houten stijgertje naar beneden. Een meneer pakte de fietsen aan om op de boot te plaatsen. Eerst vroeg hij nog of de fietstassen er af konden. Maar toen hij zag dat dat niet snel zou gaan, zei hij, dat het zo wel oke was.  Onze fietsen werden vastbebonden aan de reling van de boot en wij namen plaats op de boot. 

De overtocht naar Arcachon duurde ongeveer een half uur. Nu was het de steiger omhoog lopen met de fietsen. Ik heb wel voldoende ervaring opgedaan met klimmetjes met mijn fiets aan de hand, dus nu ging het ook goed. Het was gelukkig geen lang klimmetje.

In Arcachon kom je aan op het strand. Aan weerszijden van de pier liggen mensen te zonnebaden en kinderen spelen op het strand. We zijn naar de boulevard gelopen . We besloten om eerst  op een terrasje een drankje te gaan nuttigen. Na een half uurtje pauze gingen we verder. 

Jan schakelde google maps in met het adres van het hotel. We hebben ongeveer 12 minuten gefietst naar het hotel.  Langs het strand en de boulevard fietsten we over een houten fietspad. 

Toen we bij hotel Altica aankwamen bleek die dicht te zijn. Om 17.00 uur ging de receptie weer open. Er is een lidl om de hoek bij het hotel. Daar hebben we een fles koude sinaasappelsap gekocht en een pakje cashew noten. Bij het bakkertje ernaast kochten we 2 croisantjes. Op het terrasje bij het bakkertje hebben we een pauze gehouden. Daarna zijn we naar het nabij gelegen parkje gefietst. Enkele oudere heren waren jeu de boules aan het spelen in het parkje. Op een bankje in de schaduw namen we plaats en keken naar het spel. 

Tegen 16.50 uur fietsten we terug naar het hotel. De deur van het hotel stond open. Op de deur stond het bordje hotel complet. We gingen naar binnen en een zeer vrolijke mevrouw sprak ons aan. Ik gaf aan dat we via internet hebben geboekt. Als dit de meneer Jan de Graaf was die ze op haar printje had staan, dan was het goed. Gelukkig was hij het. We hebben ingechekt. Onze fietsen staan veilig opgeborgen en er is gatis wifi. 

We gaan morgen richting Mimizan.

We houden contact.

Liefs,

Wendy en Jan