Dag 8 een zware dag naar St. Quentin

19 juni 2015 - Saint-Quentin, Frankrijk

Het is nu 16.15 uur en we hebben een half uur geleden ingecheckt bij Hotel Ibis in het centrum van St. Quentin. Ik heb een heerljke douche genomen en schone kleren aangetrokken. Dit was wel nodig want ik was van mijn hoofd tot en met mijn tenen nat van het zweet. Ik heb nog nooit zo veel gezweet. Ik voelde het zweet als een continue stroom vocht over mijn lichaam gaan. 

Vanmorgen zijn we tegen 09.15 uur vertrokken. Om uit Cambrai te komen hebben we onze lijst straat voor straat afgelopen om op de route te komen van St. Jacobsboekje 1. We hebben gefietst en ook gelopen. Dit omdat we over keiege wegen moesten fietsen. Dat fietste niet lekker. Ook waren het korte stukjes die we moesten volgen op een weg waardoor we al snel de volgende weg voorbij fietsten en we terug moesten. Dus lopen was makkelijker en sneller. We liepen langs een warme bakker en ik kocht daar enkele croissantjes. Ik had een hand vol kleingeld. Eerst telde ik het bedrag voor een croissantje en wees een croissantje aan. De jongen pakte dan een croissantje in. Daarna telde ik nogmaals het bedrag voor een croissantje en wees wederom een croissantje aan. Zo deed ik dat in totaal 4 keer. Toen had ik nog maar 2 stuivers over. 

Ik liep naar buiten en pakte mijn fiets om samen met Jan weer onze weg te vervolgen. Al gauw kwamen we op de goede weg zoals dat in St Jacobsboekje 1 staat beschreven.

Toen we op de route waren bleek het al snel bergje op en bergje af te gaan. Ik kon het aardig bijhouden in het begin. Echter, het werd steeds erger. Bergje op was al gauw 250 meter op en pittig. Dan in volle vaart naar beneden om de volgende enorme lange klim te maken. Zo ging het aan een stuk door achter elkaar. Ik kon het af en toe niet meer volhouden en stapte van mijn fiets af om te lopen. Ik heb vandaag diverse keren een stukje bergje op gelopen.  Ik heb momenten gehad dat ik dacht ik kan beter de route gaan lopen naar Santiago de Compostela. Ik heb ook gedacht als dit me te wachten staat dan ga ik echt de trein nemen  naar Santiago. En ik heb vandaag regelmatig mijn mantra genoemd. Ik denk positief; ik geloof in mezelf en ik heb zelfvertrouwen. Dit was nodig om de tocht van vandaag vol te houden. Ook bergje af ging in zo een vaart dat ik mij alleen maar richtte op het goed vasthouden van mijn stuur en mijn mantra opzegde om geen angstgedachtes de ruimte te geven. Zo hebben we ongeveer 45 km gefiets tot we op een gegeven moment op het jaagpad langs het kanaal van St. Quentin kwamen te fietsen. Op het jaagpad ging het een stuk makkelijker. Het was vlak en geen heuvels.

 Toen we ongeveer  10 minuten op het jaagpad fietsten kwamen we ineens het echtpaar uit Haarlem tegen die we in Aalst hadden ontmoet. Ik was zo blij hun te zien. Zij gingen ook naar St. Quentin. En we begroeten elkaar hartelijk. Er was nog een meneer bij hun. Deze meneer had een cowboyhoed op. Een tent op zijn bagagedrager en weerszijden van zijn bagagedrager bungelden zijn bergschoenen. Hij gaat ook naar Santiago de Compostela. We sloten bij elkaar aan en zo fietsten we ineens met 5 Nederlanders naar St. Quentin. Onderweg hadden we veel bekijks. In het centrum van St. Quentin aangekomen zagen we hotel Ibis. Het Haarlemse echtpaar ging naar een ander hotel, de meneer met de cowboyhoed ging ook een andere richting op.  Jan en ik besloten om bij het Ibis hotel naar binnen te gaan om te vragen wat het kost. 70 euro voor 1 nacht en 2 personen inclusief ontbijt en city tax. Jan belde nog naar een B&B. Deze B&B bleek evenveel te kosten als hotel Ibis en was nog anderhalve kilometer fietsen. Dus we besloten in Hotel Ibis te overnachten.

We hebben vandaag ook andere leuke momenten gehad. Na ons eerste klimmetje kwamen we aan in het dorpje Rumilly. Daar gingen we koffie drinken. Ik zag 2 honden binnen zitten. In Amsterdam ga ik nooit ergens iets drinken als ik een hond binnen zie. Dat heb ik gewoon. Ik vind het niet hygienisch. Ik merk dat ik vanaf ik gestart ben met deze tocht beetje bij beetje al mijn gedoetjes (zo noem ik het maar) loslaat. Ik zag de honden en ben toch maar een kopje koffie daar gaan drinken, met 2 honden die zich neeerlegden aan mijn voeten. Jan zegt dat ze op mijn koekje uit waren. Ons eerste kopje koffie was wel heel erg klein. We bestelden een 2e kop koffie, wel een grotere kop. Er kwamen nog meer bezoekers binnen in het cafe. Wat opviel was dat we van iedere bezoeker een hand kregen en ze begroeten ons hartelijk. Ook hebben wij vandaag een paar keer de aanduidingen gezien voor de St. Jacobsroute.

Ik heb inmiddels gelezen dat doos nr. 9 is aangekomen in Nederland en in goede handen is bij de overburen. Gelukkig maar. 

Gisteren heb ik geen rood biertje gedronken maar ik heb wel kip in rode wijnsaus gegeten. Dat was erg lekker. Het ging best wel grappig in het restaurant. We werden bedient door een jonge dame die geen woord engels sprak. Dus haalde ik mijn telefoon erbij en zette mijn vertaal app aan. Zo communiceerde ik met haar. De baas van het restaurant kwam wel even kijken wat ze aan het doen was. maar toen hij zag dat ze ons juist goed hielp was dat geen probleem. Hij moest er wel om lachen.

Vandaag heb ik een poster gezien met een foto van een glas rood bier. Ik ga straks kijken of ik ergens rood bier kan drinken. Nu ben ik aan de cola zero.

Jan wilt nog vertellen dat hij het heel netjes vindt dat ik de 11 heuvels van vandaag op zo een goede manier heb gefiets.

Morgen gaan we richting Compiegne. Afgelopen vrijdag zijn we vertrokken en hebben nu in totaal 450 km gefietst. Dit is exclusief de verdwaalkilometers.

Dit is mijn verhaal van vandaag.

Tot morgen.

Liefs,

Wendy en Jan 

Foto’s

9 Reacties

  1. Yannick:
    19 juni 2015
    Klinkt goed ouders, mama aan de drank, klinkt al raar. Rood bier ook nog wel! Moet niet gekker worden! Dus als ik een hond koop, als huisdier en jullie komen thuis krijgt hij een warm onthaal?
  2. Querida:
    19 juni 2015
    Super hoe jullie dit hebben gedaan. Ook dat toch positief bent gebleven ma, ik weet zeker dat pa u hierin ook heeft gemotiveerd. Hou van jullie
  3. Niels:
    19 juni 2015
    Mooi verhaal! Top gedaan weer!
  4. Marina:
    19 juni 2015
    Haa ik ben jullie stalker ;-)
    Wen ik wist nooit dat mijn enige grote zus zooooo sportief was
    Oké oké je trotseert de Oostenrijkse bergen als we op wintersport zijn...maar mij krijg niet op de FIETS
    Ben ook trots op mijn zwagrie ( spreek uit zoals je leest )
    Jan let goed op mijn ZUS...(weet wel dat je dat doet hoor ;-)
    Fijn dat jullie vandaag lekker gingen
  5. Marina:
    19 juni 2015
    Ook jas ennnn... Ik hou van jullie
    Soso lobie
  6. Vera:
    19 juni 2015
    Alle verhalen komen nu los ook bij Otto. Leuk om jullie te volgen.
    Morgen gaan jullie door de bossen rijden dus dan hopelijk wat koeler.
    Blijf je mantra's herhalen Wendy en dan komen jullie er wel.
    Tip van Otto!
    Bij Poitiers splitst de route zich naar Royan of Angouleme.
    De route naar Royan is aanzienlijk minder stijl dan de route Angouleme en verder.
    Nog tips nodig laat het gerust weten. Blijf genieten in het hier en nu.
  7. Tineke:
    19 juni 2015
    Ik ben trots op jullie, enne na jullie reis Wendy een tijdje naar de Jellinek kliniek? Ha ha ha. Wat beleven jullie mooie dingen op de reis.
    Fijn zo,n mantra,vasthouden hoor!

    Welterusten en geniet van jullie volgende dag x
    He Sis je hebt schrijftalent, boekje uitgeven over de reis?
  8. Annette:
    20 juni 2015
    Jee Wendy, petje af voor jullie beiden! Elke avond genieten mijn Jan en ik van jullie avontuur! Bestel een grand creme dan krijg je een lekkere grote kop koffie met melk. Kom je ook goed de heuvels mee over. xxx
  9. Helen Jackson:
    21 juni 2015
    ik geniet steeds weer van je verhalen.