Dag 26 Biarritz

Vanmorgen zijn we om 11.00 uur vertrokken uit Vieux Boucau les Bains. We zijn wat later verrokken omdat het nogal bewolkt weer was en we niet in de regen wilden ifetsen. Als het zou gaan regenen zouden we nog een nachtje erbij boeken. Vieux Boucau les bains is een leuk plaatsje, waar je je goed kunt vermaken.

Toen we beneden waren voor het ontbijt heb ik aan de ober gevraagd wat de weersvoorspelling is voor vandaag. De ober pakte zijn telefoon en zocht voor mij het weerberricht op. Bewolkt in de ochtend, in de middag zon en geen regen.  Voor morgen is de weersvoorspelling nog meer bewolkt. Naar aanleiding van deze informatie hebben wij besloten onze reis voort te zetten naar Biarritz.

We fietsten al gauw op het goede fietspad. Vandaag moesten we richting Bayonne aanhouden. We fietsten over een goed fietspad, langs mooie plaatsjes zoals Capbreton. Ook fietsten we op een jaagpad langs een rivier.  We fietsten regelmatig langs prachtige campings.  Het fietspad was heuvelachtig met  klimmetjes. Vandaag fietsten we af en toe  de verkeerde kant op omdat de fietsrouteborden ontbraken en het fietspad zich naar verschillende richtingen opsplitste. Met name in Capbreton was het soms lastig op het goede fietspad te blijven. We hebben enkele keren aan mensen de weg moeten vragen.

Tegen 15.00 uur kwamen we Bayonne binnen fietsen. Nu moesten we richting Biarritz airport omdat we daar in de buurt een hotel hebben geboekt. Bij dit hotel worden namelijk onze fietsen opgehaald door het bedrijf Soetens.

In Bayonne was het niet makkelijk om de weg te vinden. We vroegen aan mensen welke kant we op moesten voor de airport. Op een gegeven moment is Jan de weg gaan vragen aan een groep mensen die aan het pauzeren waren achter een hek. ik zag Jan geannimeerd met een man in gesprek. Toen Jan eindelijk terug kwam zie ik: je kwam niet weg bij die man he. Nee, ze Jan. Hij bleef praten. Sprak hij Nederlands dan? ja een beetje zei Jan. Hij heeft een vriendinnetje in Nijmegen. Toen we wegfietsten riep de meneer een aantal keren: doei, doei. Wij groeten met doei terug en zwaaiden naar hem. Ik zag een brede grijns op het gezicht van de man. 

We fietsten verder en even later kwam er een meneer naast mij fietsen. Die zij: Daag. Ik zei: hallo, bent u Nederlands. Ja zei hij. Ik zie de vlag op jullie tas. Waar komen jullie vandaan: Amsterdam zei ik. Helemaal op de fiets? ja, zei ik. De meneer zei: mijn vrouw en ik zijn met de auto. We hebben onze fietsen meegenomen. We staan op de camping. Hij fietste verder en toen hij naast Jan fietste zei hij: ik zag Hollandse vlaggetjes, ik moest effe stoppen hoor, ik moest effe praten. Hij gaf  Jan een schouderklopje en fietste door.

De weg naar het vliegveld was niet makkelijk te vinden. In Biarritz is het niet meer vlak. Er zijn regelmatig klimmetjes die we moesten nemen. Ook moesten we nu op de autoweg fietsen, want er waren geen fietspaden. De fietspaden die er waren, waren bijvoorbeeld groen gemarkeerde strepen over de rotonde en langs de autoweg. 

Tegen 17.00 uur kwamen we eindelijk bij het hotel aan. Hotel Amarys. Ik had vanmorgen al met Soetens gebeld voor onze fietsen en moest nu bij de receptie van het hotel regelen dat de fietsen worden meegegeven met Soetens. Ik heb Soetens een sms gestuurd en inmiddels heb ik een sms ontvangen dat de fietsen morgen worden opgehaald.

Toen we ons opgefrist hadden en wat gedronken hadden zijn we onze eigen terug keer gaan regelen. We zochten uit hoe we het beste terug konden gaan. met de trein, vliegen en waar vandaan dan? Uiteindelijk hebben we een vlucht gevonden vanuit Biarritz airport naar Brussel Chareloi. We vliegen donderdag terug. Vanuit Brussel kunen we met de trein naar Amsterdam. 

Met een dubbel gevoel sluit ik deze reis af. Ik weet dat ik al zo ver ben gekomen. Ook zie ik wat ik bereikt heb. Diep in mijn hart wil ik nog steeds naar Santiago de Compostela. Echter, nu neem ik een time out. Ik ben regelmatig tegen mijn fysieke grenzen aangelopen en soms daar zelf overheen gegaan. Ik heb mijzelf goed getest, waarbij ik mijn grenzen verlegd heb. Ik heb mijn fysieke kracht ervaren. Ook heb ik geleerd daar beter mee om te gaan. De pyreneen is nu nog een bergje te hoog voor mij. Daar moet ik realistisch in zijn. Dit is zeker geen afstel. Op een dag zal ik een stempel uit Santiago de Compostela hebben in mijn pelgrimspaspoort.

Ik bedank jullie allemaal voor jullie positieve reacties. Jan en ik hebben daar kracht uit geput en energie van gekregen. Ook jullie goede adviezen hebben ons op weg geholpen. Ik geef jullie een buiging als dank. 

Voor nu sluit ik mijn blog af. Als ik de fietstocht naar Santiago de Compostela  ga afmaken start ik weer met dit blog.

Bedankt allemaal en tot ziens.

Liefs,

Wendy en Jan