Dag 14 zonnig Maintenon

Alvorens ik mijn belevenissen van vandaag ga vertellen, wil ik jullie nog een gebeurtenis van gisteren vertellen. Ik was dat helemaal vergeten, terwijl het best wel belangrijk was.

Gisterenavond zei ik tegen Jan: je moet je nagels knippen want ze zien er een beetje zwart uit. Ja, zei Jan meteen, dat is nog de olie van je fietsketting. Oh jee zei ik: ik ben helemaal vergeten dat te vertellen. Jan zei: dat is helemaal wat moois, ben ik eens een keer heel belangrijk, dan vertel je dat niet.

Gisteren bij onze eerste klim, ging ik een beetje teveel achter elkaar schakelen. Zowel met links en met rechts, zonder beleid, alles door elkaar. De wanhoop van de klim van 3 km was toegeslagen en ik ging dus rare dingen doen met het schakelen. En, ja hoor mijn ketting liep vast tussen mijn frame en mijn tandwiel. Ik kon geen stap meer verder fietsen.  Ik zette mijn fiets aan de kant en Jan keek ernaar. Ik moest mijn fiets een beetje omhoog tillen. Jan ging in het gras, aan de kant van de weg op zijn knieen om mijn fiets te maken. Hij draaide aan het wiel en bewoog aan de ketting. Gelukkig kreeg hij de fietsketting weer goed op het tandwiel. Je begrijpt wel dat ik meteen een coachende preek kreeg over mijn manier van schakelen. Wijselijk hield ik mijn mond. Ik besloot dat ik beter zou gaan opletten met schakelen.

Vandaag gingen we al vroeg op pad. Om 08.45 uur waren we al uit het hotel. Het was een slaapplaats en meer ook niet zal ik maar zeggen. Naar mijn mening hield men er ander hygiene normen op na. Ik zal jullie de details besparen.

Je kon in het hotel ook eten, dat hebben we niet gedaan. We hadden kamer nr. 1 dat grensde in een klein halletje aan kamers nr. 2 en 3. Met zijn tweeen kon je niet in het halletje staan. Ik had ook al een paar keer een meneer met een grote pan uit kamer nr. 2 zien komen. Het rook er naar eten. Met de pan liep hij naar beneden en hij ging dan in de keuken die achter de bar is. Verder was het telkens een heen en weer geloop in het halletje van kamer nr. 2 naar kamer nr. 3. Het was er heel gehorig. Ik had de indruk dat de familie zelf de kamers van het hotel bewoonde en dat ze voor de gelegenheid even kamer nr. 1 hebben vrijgemaakt.

Jan en ik besloten niet in dit hotel te eten. Op internet hebben we een andere eetgelegenheid in de buurt gezocht, waar we zijn gaan eten. Het was ook een hotel, met een grote binnentuin. In de tuin hebben we heerlijk zitten eten. 

Vanmorgen begon onze fietsdag dus een uur vroeger dan gewoonlijk. We zaten op de route van boekje nr. 1. Dus vandaag geen papiertje met straatnamen die we moesten volgen. Om de hoek bij de Carrefour kochten we verse croissantjes, perzikken en water. Al gauw had ik mijn eerste klim, 3 km 5 - 7 % omhoog. Dit was de heftigste van vandaag. Ik heb gefietst, gelopen en gehuild. De zon brandde op mijn lichaam en ik trok het echt niet meer. Jan helpt mij onderwg. Dan fietst hij een stuk verder en zet hij zijn fiets in de berm. Loopt hij terug naar mij en pakt mijn fiets. Ik moet van hem dan rustig lopen en op mijn ademhaling letten zodat ik weer wat rustiger ademhaal. Daarna had ik nog 2 klimmetjes van 2 km 5-6%. Deze klimmetjes heb ik gefietst en kleine stukjes gelopen, zonder te huilen. Het gaat steeds beter. 

De rest van de route naar Maintenon was verder goed te doen. Door het landschap, van dorpje naar dorpje, met wat hellinkjes hier en daar. Ik heb me aardig goed gehouden met het fietsen vandaag. Onderwg hebben we nog kersen gekocht en water en hebben we enkele korte pauzes gehouden.

Om 14.57 uur kwamen we Manitenon binnen fietsen. In het centrum zochten we een terrasje op. Plotseling hoorde ik de kerkklok, die ook aan het pleintje was aan een stuk door beieren. Ik was benieuwd wat er aan de hand was. Ik dacht waarschijnlijk een trouwerij. Het bleek een begravenis te zijn. Ik zag even later enkele heren met een kist de kerk uitkomen en mensen in het zwart gekleed er achter aan. 

Op het terras bestelden we 2 cola. Ik zei tegen Jan we moeten kijken waar we hier een slaapplaats kunnen vinden. Jan zei, we moeten nnog 1 km verder fietsen. Hoezo 1 km verder fietsen, zei ik. Jan zei ik wil kijken of we in St. Piat in de watermolen kunnen logeren. Jan haalde het st. Jacobsboekje erbij. Hij liet mij zien wat hij had gelezen over de watertoren en dat je er kon overnachten. Ik ging dit toch nog even goed bestuderen en kwam erachter dat het een gite/refugee is waar pelgrimgangers kunnen overnachten. Ik zei tegen Jan, dat ik dat niet ging doen. We blijven hier in Maintenon. 

Ik vroeg aan de barjuffrouw of er een hotel in de buurt was. Nee er zijn geen hotels meer in Maintenon. Wel was er een B&B, om de hoek. Ze haalde een jongeman erbij die Engels sprak en hij legde ons uit hoe we er konden komen. Toen deze jongeman de Nederlandse vlag op mijn tas zag, zie hij are you from Holland. Yes, zei ik from Amsterdam. De jongeman begon te glinsteren en zei: I have worked for a Dutch company in Nieuw Vennep. Ik gaf hem een high five en een box. De jongeman begon te schaterlachen en wenste mij een bon voyage.

Inmiddels was Jan het pleintje overgestoken richting kerk. Jan wilt een stempel van de kerk. De kerkdeur stond open en Jan ging naar binnen met onze pelgrimspaspoorten. Even later kwam hij terug. Er is niemand in de kerk zei hij. Nee zei ik, dat kan wel kloppen. De pater staat waarschijnlijk op het kerkhof iemand te zegenen voor zijn laatste reis. 

We gingen verder naar het opgegeven adres voor de B&B. Het kost 75,-- voor 1 nacht. Ik zit voor het open raam van mijn kamer mijn blog te schrijven. Op een paar meter afstand staat een groot kasteel. Het is het chateau dat Madame de Maintenon liet bouwen. Achter het kasteel zijn ook nog de boogresten van een aquaduct te zien. 

Het is nu 16.45 uur, het zonnetje schijnt heerlijk. We gaan zo wat eten. Na het eten wil ik een wandelingetje gaan maken. Het is een mooie omgeving in Maintenon.

Morgen gaan we richting Bonneval.

We spreken elkaar.

Liefs,

Wendy en Jan