Dag 2: Uitdagingen en zegeningen

Na een goede nachtrust zijn wij vanmorgen tegen 09.00 uur vertrokken uit hotel De Arendshoeve in Bergambacht. Het weer was regenachtig en frisjes. We zijn eerst gefietst naar de plaatselijke bakker, ongeveer 2 minuujes fietsen. Daar hebben wij een croissantje gegeten en een kop koffie gedronken. De verkoopster vroeg of we van ver kwamen. We raakten met haar aan de praat en vertelden haar over onze fietstocht vanuit Amsterdam naar Santiago de Compostela. Zij wenste ons veel plezier en geluk met onze fietstocht.

Na ons ontbijtje zijn zijn wij nog even naar de plaatselijke supermarkt gegaan voor ontbijtkoek, bolletjes en kaas. Hiermee hopen wij gaande en staande te blijven voor vandaag.

Boodschappen gedaan en nu op weg naar ons eerste doel. De veerpont over de Lek. Dat ging snel. Een beetje kruip door sluip door route en we waren er al. De kosten voor de overtocht: 0,70 cent per persoon. Toen we van de veerpont afwaren vervolgden we onze weg naar Oud Alblas. We hadden veel tegenwind, windkracht 5 tot 6 en het regende. Opeens zagen we een fietsbordje dat het nog maar 8 kilometer was naar Oud Alblas. We overlegden even en besloten van de hoofdweg af te gaan en deze nieuwe route naar Oud Alblas te gaan volgen. Nou, geloof me ik had er al gauw spijt van want we kwamen in de weilanden terecht. Echt waar, zonder MIO fietsrouteplanner komen wij ook op fietspaden die wij eigenlijk niet willen. Maar goed, het eerste dorpje dat we tegenkwamen was Bleskensgraaf. Eindelijk bewoond gebied. Daar vroegen we aan iemand de weg naar Oud Alblas. We volgden de aangewezen route en kwamen na enige tijd een bordje Dordrecht tegen. Dat was nog 11 km. Dat valt wel mee dacht ik.

Nou ik heb het geweten. Want fietsen naar Dordrecht is eigenlijk een soort van bruggentocht.  We hebben met wind tegen en regen gefietst over de brug die staatt over de Beneden Merwede. Dat ging nog niet makkelijk. Mijn petje dreigde weg te waaien, die kon ik nog net vasthouden. En zelf had ik het gevoel dat ik elk moment met fiets en al ook zou wegwaaien.  Het ging goed. Toen we eindelijk over de brug heen waren zag ik dat er 2 verassingen waren namelijk: 1. naar rechts afslaan een fietsroutebordje naar Breda nog maar 34 km en 2. naar links afslaan de hamburgermagnaat met de gele M. We kozen eerst voor verassing 2. Ik nam een happy meal en Jan nam een muffin. Dit was een welverdiende pauze.

We vervolgden onze weg naar Breda. Dit bleek achteraf het zwaarste stuk te zijn. Het stopte wel met regenen, maar er kwam nog meer wind opzetten. En ook naar Breda is het een bruggentocht. Bruggen over de snelweg en bruggen over het water. De engste brug vond ik die bij Moerdijk. Een hele hoge brug, over het Hollands Diep. Met voorbij razende auto's aan mijn linkerkant en kolkend water onder mij. Allebei situaties waarbij ik mij niet prettig voel. ik dacht hier moet ik snel overheen, want ik ben geen dolfijn die zich prettig voelt in water. En jan, waar was hij? Meters verder. Halverwege de brug stopte hij en maakte een foto van mij. 

Toen we eenmaal over de brug waren vervolgden we onze weg rechtdoor. Na ongeveer 10 minuten fietsen stopte Jan. Hij wachtte tot ik bij hem was en zei tegen mij: we moeten terug, want we gaan verkeerd. Bij de brug hadden we rechtsaf moeten slaan naar beneden. Jan orienteerde zich op de blauwe borden van de snelweg en had gezien dat het naar Breda juist de andere kant op was. Ik dacht no way ik ga niet terug.  Ik zwaaide naar een voorbij komende wielrenner. Hij minderde vaart en ik vroeg hem of  we voor Breda rechtdoor moesten. Hij gaf aan dat dat de goede weg was. Nice try mister De G, maar we fietsten dus rechtdoor.  Na ongeveer 5 minuten fietsen zagen we een bordje Breda nog maar 27 km. We waren op de goede weg.

Na nog meer bruggen en nog meer wind kwamen we eindelijk in Breda aan. Mooi, ons volgende doel was fietsen naar de Onze Lieve Vrouwe kerk. Jan wilde daar een stempel halen voor in ons pelgrimspaspoort. Toen we bij de kerk aankwamen bleek deze gesloten te zijn vanwege een bruiloft. jammer.

We liepen om de kerk heen op zoek naar een souvernierwinkeltje van de kerk, maar die was er niet. We besloten dan maar verder te gaan richting hotel. 

Opeens zag ik een kleiner gebouw dat ook op een kerk lleek. ik zei tegen Jan: laten we kijken of we daar een stempel kunnen halen. Het bleek Het Begijnhof Breda te zijn. We moesten bij de beheerder zijn voor een stempel. De beheerder was er niet.  We raakten in gesprek met een meneer en vertelden hem waarvoor we kwamen. Hij belde aan bij een van de deurtjes en een hele aardige mevrouw deed open. Jan vertelde haar dat we  op weg zijn naar Santiago de Compostela en graag een stempel wilden in ons pelgrimspaspoort. Deze aardige mevrouw stempelde ons pelgrimspaspoort en ze vroeg aan ons waarom wij deze tocht ondernamen en welke antwoorden wij zochten. jan zei: die antwoorden komen onderweg wel. Deze aardige mevrouw was het er helemaal mee eens. Ze gaf ons een hand en wenste ons een goede pelgrimstocht. Daarbij zij ze: God bless You.. Dat raakte mij en ik gaf haar een knuffel als bedankje.

We liepen nog over het hofje heen en vroegen aan 2 dames of ze een foto van ons wilden maken voor de kerk ingang op het Begijnhof.  De foto werd gemaakt. Op het bankje voor de kerk zaten er 2 oude dames in het zonnetje. Ze bewonderden onze fietsen en vroegen ons waar we vandaan kwamen en waar we naar toe gingen. dat vertelden we aan ze. Deze 2 dames waren zo onder de indruk van ons en vroegen ons of ze ons mochten zegenen voor een goede pelgrimstocht. Dat wilden wij wel.

We werden gezegend met een liefdevolle Namaste (komt uit het Hindoeisme).  De dames zeiden dat het betekent: God beschermd je. Ik zei dat ik dit woord kende als begroeting: Ik groet het licht in u. Ik gaf deze dames een Namaste begroeting als dank voor hun zegening. Ze waren er blij mee.

We vervolgden onze route naar ons hotel. Met google maps op de telefoon fietste Jan vooruit. Dit keer verontschuldigde hij zich dat hij niet op mij kon wachten omdat hij met de telefoon in zijn hand de weg naar ons hotel moest zoeken. Ik zei dat ik het deze keer niet erg vond, want hij was met goede dingen bezig.

De weg vinden naar Campanille Hotel Breda ging snel. Tegen 17.10 uur kwamen we aan bij het hotel.

Het was een intensieve dag vol uitdagingen en liefdevolle zegeningen.

Ik wil jullie bedanken voor al jullie lieve reacties. Een reactie wil ik met jullie delen. Jan kreeg op de app het advies van een vriend om wat langzamer te fietsen. Jan appte terug: als ik nog langzamer ga fietsen val ik om.

Lieverds, maken jullie je geen zorgen om ons en geniet met ons mee. 

Liefs Wendy en Jan